تشخیص بیماری لوپوس کار دشواری است زیرا علائم متنوع در طیف گسترده ای وجود دارند و این علائم در هر فرد با دیگری فرق دارد.
اما این نوع از لوپوس در طول زمان اندام‌های اصلی را درگیر نمی‌کند.
فردی که در خانواده او سابقه ابتلا به لوپوس وجود نداشته است؛ اما بیماری های خود ایمنی دیگر در خانواده او وجود داشته، هم ممکن است مبتلا شود.
این عارضه مسری نیست و از راه جنسی یا هر راه دیگری از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.
هورمون ها ترکیباتی شیمیایی هستند که در بدن تولید می شوند و فعالیت سلول ها و ارگان های خاص را در بدن کنترل و تنظیم می کنند.
در زمان بهبودی فرد هیچ علائمی از خود بروز نخواهد داد اما زمانی که بیماری عود کند، نشانه‌های مختلف آن را می‌توان مشاهده کرد.
با آزمایش ادرار می‌توان میزان پروتئین یا گلبول‌های قرمز خون را تعیین کرد.
خون: ابتلا به لوپوس با بیماری کم خونی، کمبود غیرعادی گلبول های سفید خون بیماری لوپوس انگلیسی یا کم شدن تعداد پلاکت های خون که باعث لختگی خون می شوند، همراه است.
باید بدانید که بسیاری از نشانه‌های بیماری لوپوس مانند بیماری‌های دیگر هستند و همین امر می‌تواند باعث سخت شدن کار تشخیص آن شود.
زمانی که فرد مصرف این داروها را متوقف کند، معمولا لوپوس دارویی هم ناپدید می شود.
لوپوس می‌تواند به طرق مختلف به کلیه های فرد آسیب برساند و بسته به نوع آسیبی که می‌رساند، درمان‌ها می توانند متفاوت باشند.
بیماری لوپوس و چشم هم در مواردی با هم ارتباط دارند، باعث خشکی می‌شود.
دانشمندان بعضی از ژن های خاصی را شناسایی کرده اند که در پیشرفت لوپوس نقش دارند؛ اما امروزه شواهد کافی مبنی بر اینکه خود ژن ها باعث بیماری می شوند، وجود ندارد.
مشکلات خونی و عروقی: لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی نظیر کاهش تعداد گلبول‌های قرمز و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون شود. همچنین در مواردی نیز التهاب رگ‌های خونی رخ می‌دهد.